Η ποίηση, όπως και στο σύνολό της η τέχνη, δεν έπαυσε να δημιουργεί την «παράπλευρη» πρόταση, ανατρέχοντας σε πλάγια μέσα προκειμένου να ερευνήσει και να αναδείξει την πραγματικότητα. Σαν κάτι να συμβαίνει στον ενδιάμεσο χώρο των πραγμάτων, να κινείται ζιγκ-ζαγκ αναδεικνύοντας στρατηγικής σημασίας τεχνάσματα. Ως άλλος surfer, ο ποιητής εισέρχεται πλαγίως στη ρευστή δομή του πραγματικού, εκμεταλλεύεται κατάλληλα τα ρεύματα και γλιστρά ανάμεσά τους.

ΚΟΥΪΖ
Το δώρο κρύβεται πίσω από τις κουρτίνες που ούτε καν επιχειρώ να παραµερίσω – σε τέτοιο αίνιγµα έτσι κι αλλιώς ό,τι απάντηση κι αν δώσεις, θα ’ναι λάθος. Δοκιµάζεις να συγκεντρωθείς µελετώντας το λευκό σου χαρτί αδιάβαστος, όµως καµιά λάµπα δεν σε υποστηρίζει.
Το δωµάτιο εξελίσσεται σε απειρόεδρη πρισµατική σβούρα, που την κινεί η στροφή του µατιού σου. Κατοικώντας στο κέντρο της, σου αφαιρείται η εποπτεία· αλλά νιώθεις τον αιώνα που παίζει.